Te lang doen wat niet werkt

Door Fabiola Koopmans, 24 november 2017

Je kunt ook weggaan
Over te lang blijven doen wat niet werkt.

Nou loopt zijn bespreking weer uit. Ik wil hem nog spreken en ik moet zo naar huis. Ik kan de oppas niet weer langer laten blijven. Morgen werk ik niet, dan wordt het weer woensdag. Misschien moet ik toch weer langer gaan werken. Ik mis te veel. Ik kan hier meer betekenen. Ik gebruik mijn vrije dag wel. Dan bel ik hem en duik ik er even in. Dat kan wel als ik de kinderen naar school heb gebracht. Oh nee, ik moet met Tim naar de dokter en hij wilde nog even met me de stad in. Ja, dat moet ik wel doen, dat heb ik hem beloofd.  Maar naar huis dan? Of zal ik wachten tot die bespreking klaar is?

Thuis heerst de gebruikelijke chaos. Eerst met z’n allen aan de etenstafel zien te komen. Daarna tijd voor de kinderen. Leuk,  voorlezen.

Nieuws kijken en met Dick bijpraten. Het werk komt voorbij. Nu ze het zo vertelt aan hem, wordt ze boos. Hij blijft neutraal. Nu is ze ook boos op hem. Snapt hij dan niet dat dit F* irritant is????

Die manager laat allemaal losse eindjes liggen en dat moet zij rechtbreien bij de klant. Als ze zelf meer armslag zou krijgen of beter samen kunnen werken binnen het bedrijf dan zou het soepeler en professioneler lopen. Nu blijven ze nieuwe klanten binnenhalen en de bestaande klanten worden niet goed bediend. Zo kan ik toch geen goed werk afleveren?

En dan hier!! Het is een troep. Er staan afspraken voor de kinderen en die komen allemaal op mijn bordje. Mijn moeder snapt het ook niet. Als ik haar vraag om extra oppas moet ik eerst tekst en uitleg geven. Nou, laat dan maar. Ik regel het wel. Ik ga nu op bed lezen en slapen.

Moe, slapen. Ja, tot een uur of drie. Dan begint het klok kijken, draaien en malen. Als ik het nou zo doe, als ik gewoon bij hem naar binnen loop. Als ik zelf dat voor die klant regel. Als ik zelf samenwerking zoek met die andere afdeling, dan hoef ik niet op hem te wachten.

Half zeven, toch in slaap gevallen en nu heel moe. Snel die kinderen school klaar maken dan kan hij ze brengen. Oh ja, vandaag thuis. Ik breng ze. Nee toch Dick maar, dan kan ik met die klant bellen voor ik met Tim naar de huisarts moet.

In de keuken. Ze huilt. Ze pakt de telefoon. Ze zou die klant nog bellen. Die belt ze niet. Ze belt naar haar werk en meldt zich ziek. Ze voelt zich alleen.

Hier stap ik in het verhaal van Rachel.

Rachel is een zeer betrokken en kundige IT business consultant. Ze wil meer halen uit haar werk. Ze ziet dat de organisatie steken laat vallen. Iedereen is druk op zijn eigen kleine stukje en niemand heeft overzicht. Met ideeën voor een effectievere werkwijze loopt ze nu al maandenlang tegen een muur. Ze is harder gaan lopen om de ineffectiviteit op te vangen.

Houdt ze van haar baan? Ja
Is ze ter zake kundig ?Ja middels uitstekende opleiding en veel ervaring
Stroken haar kwaliteiten met dit werk? Ja
Weet ze wat ze wil? Ja
Doet ze wat ze wil? NEE

Ze probeert ruimte te maken binnen het bedrijf voor wat zij belangrijk vindt. Ze wil haar visie delen met haar leidinggevende. Hij ziet of wil dat niet. Rachel blijft trekken aan een dood paard. Collega’s zijn te druk met de waan van de dag.

Ze barst van talent, kennis, ervaring en goede resultaten. Zij heeft de overtuiging dat er erkenning moet komen voor haar ideeën vanuit het bedrijf.  Dat die zonder de erkenning niet goed genoeg zijn. Ze oordeelt negatief over zichzelf. De groep zal wel beter weten maar ik ben toch ook niet gek? Of wel? En maar weer proberen aan te passen…

Het was even volhouden om dat negatieve zelfbeeld te doorbreken. Ze was hardnekkig en dat waren de overtuigingen ook. Het zat diep en het patroon was aanpassen en aan zichzelf twijfelen. Inzicht en waardering voor zichzelf bracht verandering. Ze had zichzelf kort gehouden. Daar had haar manager niets mee te maken. Haar visie en kwaliteiten waren over de grenzen van dit bedrijf gegroeid.

En nu schrijft ze dit:
Toen mijn coaching traject bij Fabiola startte was ik moe. Ik had erg weinig energie en een enorm hoog frustratieniveau. Ik vroeg Fabiola mij te leren loslaten en minder betrokken te voelen. Als ik klaar ben met werken, wil ik de deur dichtdoen en er geen energie of gedachten meer aan besteden was mijn doelstelling. Gaandeweg ben ik er achter gekomen dat dit helemaal niet is wat ik wil. Ik ben juist een enorm betrokken persoon en de beste ideeën ontstaan juist onder de douche thuis. Echter is het van belang dat je werk je energie geeft, als je er dan thuis nog mee bezig bent (daadwerkelijk of slechts in gedachten) is dat helemaal niet erg. Kortom ik kwam erachter dat mijn werkplek mij niet meer voldoende energie gaf. Na lang wikken en wegen heb ik dan ook afscheid genomen van mijn baan en ga ik de komende periode aan de slag als freelancer. Opnieuw een stap die ik doodeng vind, maar zodra ik bezig ben met mijn eigen onderneming krijg ik ongekend veel energie. Ik ga er dus vanuit dat ook bij deze stap het overwinnen van mijn angst zal leiden tot succes.

Haar insteek van de coaching was aanpassen en klein blijven. Het liep anders….
Inmiddels is ze met heel veel plezier en succes bedrijven aan het adviseren.

Rachel had dit nooit benoemd als werk sores, jij misschien ook niet. Nee ze had geen ruzie. Geen echte onenigheid met mensen. Wel veel moeite met de visie en werkwijze van de organisatie. Daarmee kwam ze dagelijks in conflict.

Worstel je met werk? Steekt een conflict de kop op? Laat je lastige situaties voortduren? Houdt het je meer bezig dan gezond is?

In het nieuwe jaar werk ik weer met een kleine groep aan de vastgelopen verhalen. Om ze vlot te trekken en de goede kant op te duwen. 

Neem contact op met mij