Voor wat, hoort wat.
Succes vandaag! zegt Tiny die blij is voor haar man. Vandaag eindelijk wat meer erkenning voor zijn werk. Hij weet zeker dat hij een vaste bonus krijgt. Hij is al jaren geleden op zijn maximale loon uitgekomen. Promotie is steeds niet gelukt. Ze is opgelucht dat dit dan in ieder geval zo geregeld is. Hij is in ieder geval vrolijker thuis.
Jan voelt zich goed. Vandaag kan hij tenminste weer eens ergens mee thuiskomen. Hier kunnen ze niet omheen. Ook die slome trut niet. Hiervoor nam hij haar op de koop toe. Veel later binnengekomen op de afdeling en binnen 1 jaar team manager. En wat weet ze nou helemaal? Een beetje praten met iedereen zodat ze hun eigen oplossing vinden, of ze zoekt het uit. Zo werkt het niet. Je moet het weten. Alles.
Nou het feest begint. Collega’s gaan in en uit de kamer van de afdelingsmanager. Nu begint het toch spannend te worden. Misschien even een pauze? Jan verstart als hij ziet dat de afdelingsmanager vertrekt. Dan is zijn kans verkeken. Er schieten verschillende emoties door zijn lijf maar de boosheid steekt er met kop en schouders bovenuit.
En ineens staat hij voor haar bureau. En waar blijft mijn bonus voor dit jaar? Marcella begint nou een verhaal over zijn vrijwillige deelname hier aan dit team en deze klus. Ik ben verdomme aan dit team toegevoegd om puin te ruimen en dat heb ik gedaan en nu is het werk weer onder controle en dus verdien ik een bonus. Hij ziet dat zij het Spaans benauwd krijgt en voorstelt om hier na de kerstdagen verder over te praten. Wat?? Jij hebt dus niks aangevraagd voor mij hè? Ik heb me hier gewoon voor helemaal niks ingezet, ik meld me nu ziek en kom pas terug als je dit hebt geregeld.
Hij blijft in zijn auto nog even zitten te kwaad om weg te rijden. Te beschaamd om naar huis te gaan. Na een kwartier besluit hij toch naar huis te gaan. Marcella is hier de boosdoener en hij geeft het niet op. Waarschijnlijk zal de bedrijfsarts hem wel steunen.
Dat doet de arts maar niet zoals Jan dat had verwacht.. Hij wil dat Jan weer aan de slag gaat en in gesprek. Met zijn manager en een coach. Dat doet hij en zo leer ik hem kennen. Jan is iemand die goed werk levert. Hij kan er wel eens tegen opzien maar zet uiteindelijk zijn schouders eronder. Een beloning of erkenning is wel belangrijk voor hem. Waarom zou je je anders zo uitsloven? Hij weet veel en werkt al 23 jaar in deze functie. Hij heeft collega’s andere stappen zien zetten. Naar een andere organisatie, andere afdelingen of een promotie op deze afdeling. Dat zit hem niet lekker. Hij heeft wel wat sollicitaties gedaan maar er is niet voor hem gekozen. Hij laat geen investering zien vinden ze. We concluderen dat Jan ook niet echt ambitieus is maar wel vindt dat hij meer kan. Hij leert nu meer denken en handelen vanuit mogelijkheden. De erkenning uit zichzelf halen en durven onderhandelen als hij denkt dat er ook zakelijk een andere beloning bij hoort.
Daar kan hij mee aan het werk. Bespreken met Marcella. Zij is de vijand niet, hij kan haar ook deelgenoot maken van zijn ideeën en wensen. Dat levert een positief resultaat. Jan is mee gegaan in een project voor deskundigheid bevordering voor de hele afdeling. Hij mag worden gecoacht op groeien naar een andere functie inhoud met de verantwoording en de beloning die daarbij hoort.
Vastlopen omdat je niet voor elkaar krijgt wat je wilt. Negatief worden en werken vanuit weerstand. Het idee dat anderen je tegenhouden. Je wordt niet gezien. Ga het onderzoeken. Blijf er niet in hangen want je mist daardoor mogelijkheden die er wel zijn. Een andere kijk op je werk, de omgeving en op jezelf. Dan kun je weer verder. Je onderschat namelijk wat het kost om negatief te zijn en hoe lang het dan is tot aan je pensioen. Dit was in een traject van 3 maanden een totaal andere situatie en Jan had nog zeker 15 jaar te gaan tot zijn pensioen.
