Diana gaat met mij in gesprek omdat ze geen grip heeft op haar werk en werkomgeving. Ze overweegt zich ziek te melden. Het is haar boven het hoofd gegroeid.

In korte tijd vertelt ze me veel. Haar verhalen gaan door mijn hoofd. Soms denk ik het helder te hebben. Maar dan ontglipt het me weer en vraag ik me af wat ze me nou echt vertelt.

Diana is een prettige persoonlijkheid. Ze is aardig, heeft humor en maakt op een fijne manier contact met mij. Er zijn geen dubbele agenda’s. Alles komt ter tafel. Ik zie een vrouw met een visie en kwaliteiten.

Haar ervaringen op de werkplek zijn een grote worsteling geworden.

Ik kan er geen lijn in krijgen. Die hebben we wel nodig om uit de huidige situatie te bewegen. Ik vraag haar om 2 concrete situaties op het werk te beschrijven die zij ervaart als conflict. Het zijn 2 situaties waarin er zeker een confrontatie is.
Diana ervaart deze twee gebeurtenissen als conflict. Waarom?
Haar directeur had meer input van haar verwacht tijdens het overleg. Diana hoort maar 1 ding: Jij doet het nooit goed.
Haar manager wil dat er een goed stuk ligt bij aflevering en geeft hierbij de emotie teleurstelling. Ze had meer verwacht. Diana hoort hetzelfde: Jij doet het nooit goed.

Wat ze eigenlijk hoort is: Jij bent niet goed genoeg. Wat ze zelf denkt: Ik ben niet goed genoeg.
En vanuit deze aanname volgt het gevoel van verslagenheid, verdriet, weerstand, frustratie, ingehouden woede, trots, onaantastbaarheid, afstand enzovoorts. Een ratjetoe aan tegenstrijdige gevoelens die ook tegenstrijdige acties opleveren. Te veel steun zoeken, verwachten dat anderen het gaan oplossen, Niet helder durven communiceren, niet voor zichzelf opkomen als dat nodig is. Het hoofd buigen. Afdruipen. Klagen. Ook haar eigen kwaliteiten totaal onder laten sneeuwen. Haar eigen wensen ten aanzien van werk kwijt raken. Geen plezier meer hebben in het werk. En ze probeert zich aan te passen:  “Wat willen ze van me? Hoe moet ik me hier gedragen om goed genoeg te zijn?’’ De mentale worsteling die maar door gaat…

Ze zet zich ook af: “Ze zoeken het maar uit, ik pas me al veel te veel aan.” Ik ben wel goed genoeg! Zij zijn niet goed genoeg voor mij!

Door de onrust in haar verhaal kreeg zowel zij als ik er geen vat op. Door het bij de staart vast te grijpen en even op zijn plek te houden kan de achterliggende boodschap zich laten zien. Ik hoor, denk , voel en reageer niet op wat er gebeurt maar op mijn verhaal vanuit de overtuiging dat ik niet goed genoeg ben. En ik moet me hierin verdedigen en staande houden. Anders blazen ze me omver. Net als vroeger.

Nu kunnen we verder. We werken aan het diep verankerde gevoel niet goed genoeg te zijn. En er komt beweging, het stroomt weer. Ze komt in het hier en nu. Kan constructief reageren op feedback en duidelijker voor zichzelf opkomen.

Als je vast zit in je verhaal, draai je daarmee rond en kom je niet voor of achteruit. Je gaat het aanzien voor de waarheid. Je beperkt jezelf. Met mij kun je werken aan een nieuw verhaal. Wat jou recht doet en je bloei ten goede komt.