Uit je werkbaan geslingerd zijn. Ziek moeten melden.  Dat is een onzekere plek om te zijn. Vaak ook eenzaam. Want de wereld draait door. En daar wil je ook weer naartoe. Dit is een onbekende en daarmee ook onbeminde periode. Je wilt graag naar oplossingen en concrete stappen maken.

Je zoekt naar laaghangend fruit. Direct te oogsten en te consumeren.
Die onrust begrijp ik en daar moet ook aandacht voor zijn. Maar meegaan in het idee dat er snel iets moet gebeuren ben ik voorzichtig mee. Het laaghangende fruit kan onrijp zijn of rot.

Ik bedoel daarmee dat je te vroeg kan zijn en het ziekteproces tijd vraagt voor herstel en nieuwe inzichten. Het fruit laten rijpen.

En als je te snel teruggrijpt naar de oude situatie die niet gezond voor je was, het werk , de omstandigheden of jouw eigen werk houding.  Dan grijp je in rot fruit. Al min of meer vergaan en betekent dat het je niets dan teleurstelling oplevert.

Durven gaan voor het rijping proces of opnieuw zaaien voor nieuwe oogst.
Het proces in de natuurlijke volgorde doorlopen.

Gezonde consumptie van werk. Dan gaat het langer mee. Het geeft de juiste uitdaging en smaakt naar meer.

De grip kwijt zijn kan angstig zijn maar ook een uitgelezen moment om vanuit verschillende invalshoeken te onderzoeken wat er speelt in jouw leven en werk.  In jou.

Nieuwe vragen stellen en goed luisteren naar de antwoorden. Daarmee gaan kijken of de situatie nog past in wat je wenst. Misschien weet je het niet. Dan kom je erachter. Of je weet het eigenlijk wel maar blokkeert. Dan zoek je uit wat er nodig is om te gaan bewegen naar je gewenste doel.

Ik help je graag. Bij een beginnetje, een stevige duw in een goede richting of bij het hele proces.

#werksores